W sobotę 7 maja 2022 roku w kościele Świętej Trójcy w Warszawie odbyło się nabożeństwo ordynacyjne dziewięciu diakonek służących w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce.
Do służby Słowa Bożego i Sakramentów powołane zostały: ks. Karina Chwastek-Kamieniorz z Goleszowa, ks. Beata Janota z Cieszyna, ks. Halina Radacz z Żyrardowa, ks. Małgorzata Gaś z Warszawy, ks. Katarzyna Kowalska z Pokoju, ks. Wiktoria Matloch z Krakowa, ks. Katarzyna Rudkowska z Radomia, ks. Izabela Sikora ze Szczecina oraz ks. Marta Zachraj-Mikołajczyk z Wrocławia.
Uroczystość ta była pierwszą ordynacją po decyzji Synodu Kościoła z 16 października 2021 roku o zmianie Zasadniczego Prawa Wewnętrznego, która umożliwiła kobietom w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce zostać księżmi. Dyskusja o ordynacji kobiet na księży toczyła się w Kościele od 70 lat.
Zebranych w kościele powitali proboszcz parafii Świętej Trójcy w Warszawie ks. Piotr Gaś oraz Prezes Synodu ks. Adam Malina. W nabożeństwie uczestniczyli m.in. duchowni, rodziny ordynowanych, przedstawiciele parafii, w których służą, goście międzynarodowi i ekumeniczni oraz parafianie.
Liturgię spowiednią poprowadził zwierzchnik diecezji warszawskiej bp Jan Cieślar, a liturgię Słowa Bożego ks. radca Wojciech Rudkowski (proboszcz parafii w Radomiu) oraz ks. Dariusz Chwastek (proboszcz parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Warszawie). Teksty biblijne odczytali kurator parafii Igor Chalupec, Ewangelicki Biskup Wojskowy Marcin Makula oraz zwierzchnik diecezji wrocławskiej bp Waldemar Pytel. Po odśpiewaniu hymnu Kościoła „Warownym grodem jest nasz Bóg” rozpoczęła się ordynacja, którą poprowadził zwierzchnik Kościoła bp Jerzy Samiec.
W przemówieniu ordynacyjnym bp Samiec nawiązał do tekstu z Księgi Kaznodziei Salomona „Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę”. Przypomniał, że kobiety po ukończeniu studiów teologicznych i odbyciu praktyk nie miały dotąd możliwości służyć jako księża, gdyż Kościół nie rozpoznał tego, że Chrystus powołuje bez względu na płeć. Mimo to decydowały się na służbę, choć trudno było im znaleźć pracę, albo szukały swojego miejsca gdzie indziej. Biskup Kościoła przyznał, że nie wie dlaczego tak się działo: „Może dlatego, że powtarzaliśmy często iż kobieta w zborze ma milczeć. Bo uważaliśmy się za lepszych; tych, którzy potrafią przewodzić, bo są mężczyznami”.
Zwracając się do ordynowanych podkreślił, że ich ordynacja na księdza, nie powinna być traktowana jako osiągnięcie, ale jako okazja do zrozumienia, że Bóg posyła do służby dziewięć kobiet, by głosiły Jego Ewangelię najlepiej jak potrafią: „Ordynacja nie może, nie powinna być celem samym w sobie, ale jest bramą, która otwiera możliwości do innego działania, nie mówię pełnego, bo zawsze Wasze zaangażowanie było pełne”. Po przemówieniu ordynowane złożyły wyznanie wiary i ślubowanie, a Biskup Kościoła przez modlitwę i nałożenie rąk dokonał ordynacji.
Ks. Halina Radacz, w kazaniu jakie wygłosiła po ordynacji na podstawie tekstu Mt 20, 24-28 mówiła o znaczeniu służby. Przypomniała o rozumieniem wielkości i ważności w Bożym Królestwie na jakie wskazał Jezus Chrystus. Dokonał On rewolucji w myśleniu uczniów, bo słowo służba (diakonia) kojarzyło im się dotąd z czynnościami, które wykonywali niewolnicy lub kobiety. Jezus wezwał ich do bycia sługami i nazywał siebie sługą: „Jezus zmienia znaczenie słowa służba. Diakonija staje się zaszczytem Chrystusowych uczniów, staje się wyznacznikiem Chrystusowego powołania”. Ks. Radacz postawiła też pytania co służba oznacza dzisiaj w chrześcijaństwie, gdzie słowo to odmieniane jest przez wszystkie przypadki. Przypomniała zebranym, że Chrystus nadał służbie znaczenie: „Nasze radosne zwiastowanie, że Chrystus pojednał nas z Bogiem przez krzyż i że dał nam życie przez swoje zmartwychwstanie, zrodzone jest z Jego Służby. Do tej służby powołuje nas dzisiaj, do wsłuchiwania się w Boże Słowo i potrzeby ludzi spotykanych na naszej drodze, do życia w zasłuchaniu i działaniu”.
„Świat ciągle rządzi się prawem pięści” – dodała ks. Radacz – „ale nie tak ma być między wami. Między uczniami i uczennicami Chrystusa ma rządzić prawo miłości i wzajemnego usługiwania i wzajemnego szacunku. Dzisiaj jako Kościół czynimy kolejny krok na tej drodze. Chcemy mówić o miłości i składać jej świadectwo, chcemy mówić o równości wszystkich i pokazujemy, że jest to możliwe, chcemy uczyć wzajemnego szacunku i pokazujemy, jak to robić. Może więc jesteśmy coraz bliżsi idei Dietricha Bonhoeffera, który pisał: „Kościół jest tylko wtedy Kościołem, jeśli jest dla innych”. Na koniec ks. Halina Radacz przypomniała postać dk. Ireny Heintze, która została wprowadzona do służby kościelnej przez bpa Juliusza Burschego jeszcze przed II wojną światową i pracowała w warszawskiej parafii. Po wojnie, gdy brakowało duchownych została skierowana na Mazury, gdzie w bardzo trudnych warunkach sprawowała wyjątkową służbę dla tamtejszych parafian.
Po kazaniu i podziękowaniu rozpoczęła się liturgia komunijna, którą poprowadzili m.in. bp Samiec, ks. Adam Malina i ordynowane.
Na koniec nabożeństwa życzenia nowo ordynowanym księżom przekazał bp Jerzy Samiec oraz reprezentujący Światową Federację Luterańską abp Urmas Viilma – wiceprezydent Światowej Federacji Luterańskiej w Europie Środkowo-Wschodniej, a zarazem zwierzchnik Estońskiego Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego. Dalsze pozdrowienia zostały przekazane po zakończeniu nabożeństwa.
Oprawę muzyczną nabożeństwa przygotowali pracownicy parafii. Wystąpił Chór Semper Cantamus Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy pod dyrekcją kantor Zuzanny Kuźniak. Transmisję zrealizowało parafialne Studio Lutheraneum.
tekst i zdjęcia: www.luteranie.pl / Facebook: Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce
